ZSDiL w Jeleniej Górze - forum absolwentów

juras77 · Wysłany: 05.02.2008, 22:31 Temat postu: dlaczego? m.in dlatego...

Zeby zrozumiec istote roznicy miedzy spoleczenstwem zachodnim a tym z pod bandery sierpu i mlota (czyli rodzimym również) chcialbym przytoczyc fragment książki Ryszarda Kapuscinskiego.
(…) – Czy ekspedientki się uśmiechają?
- Nie. Do tego jeszcze daleko. Przeciez to społeczeństwo o silnie zakorzenionym poczuciu potęgi władzy! Wladza jest czyms cennym, właściwie najwyzsza wartością. Gdy nie było bogactwa materialnego, to wywyższenie się dzieki władzy mialo być elementem zastępczym, rekompensującym. Caly system zbudowano tak, by każdy miał choc odrobine władzy. Wszyscy uczestniacza we władzy. Nawet prosty stroz, gdy jest na służbie to ma wladze. On za chwile pojdzie stac do kolejki i będzie pod wladza ekspedientki. Ale na tej swojej budowie on jest jest panem.(…)
(…) No wiec, czy ekspedientki się uśmiechają … Ona jest na służbie. Ona ma wladze. Jak się ma uśmiechać? Wladze pelni się powaznie. Wladza jest grozna. Władzy trzeba się bac. A uśmiechniętego człowieka się nie boimy. Wladza jest czyms serio. Uśmiech i uprzejmość sa sprzeczne z sama koncepcja władzy.(…)
(…) Gdy stajemy przed jakimkolwiek urzędnikiem, to – jeśli chcemy cokolwiek osiągnąć – musimy zachowywac się pokornie. Tak, by on od razu wiedział, ze my wiemy, co to jest wladza. I żeby poczul, ze to on wlasnie ma te wladze. Dlatego nie można oczekiwac od urzędników czy ekspedientek uprzejmości. Oni nawet nie bardzo będą wiedzieli, o co chodzi. Malo tego – jak pan się będzie uśmiechał, to ekspedientka może to zle przyjąć. Może uznac ze smieje się pan z niej. I z jej władzy.(…)
(…) Jeżeli chcemy cos załatwić, to musimy od razu ustawic się co najmniej o szczebel nizej od osoby, od której ta sprawa zalezy. To bardzo wazne. Dopiero z tego szczebla można w ogole zaczynac. Trzeba tez wiedziec, ze przy jakimkolwiek spotkaniu z jakakolwiek wladza pierwszym jej odruchem będzie agresja. Czyli „nie”. To trzeba przyjąć, przeczekac i dopiero potem rozpoczynac starania, rozne manewry natury perswazyjnej i korupcyjnej. Dopiero gdy uszanuje się te reguly gry, to można liczyc na sukces.(…)
Oj tak nieodżałowany pan Ryszard z ust mi to wyjal.
Niestety taka postawa pokutuje w Polsce do dnia dzisiejszego. A z oddali człowiek zdaje sobie sprawe, ze nie wszedzie tak jest. Nie wszedzie ludzie utrudniaja innym zycie…

einstein · Wysłany: 05.02.2008, 23:10 Temat postu:

I wiele jeszcze wody upłynie, nim ta choroba zostanie w społeczeństwie zaleczona... Sad

gosiaczek700 · Wysłany: 16.02.2008, 20:43 Temat postu:

chłopaki nie przesadzajcie nie jest już tak źle,owszem było tak ale moim zdaniem teraz rzadko zdarza się taki objaw nieuprzejmości,uśmiech ekspedientki,a nawet urzędnika do petenta to nie jest już rzadkość,przynajmniej ja trafiam na miłych ludzi(nawet w urzędzie pracy),owszem są jeszcze jednostki antyspołeczne ale wyjątki potwierdzają regułę Smile

pozdrawiam Matka Polka Karmiąca Smile

Małgosia · Wysłany: 12.04.2008, 20:33 Temat postu:

Gosiu, zgazam się z Jurasem. To widać dopiero przez porównanie z krajem, który komunizmu nie przerabiał. Genialnie zauważa Kapuściński, że uśmiech to najprostszy i najszybszy sposób do przełamania bariery między ludźmi. A na temat ekspedientek, to mogę dużo, bo sama byłam! Pracowałam w Tesco w Anglii grubo przez ponad rok (a miało być tylko na 3 tyg) i jest to najmilsze miejsce pracy, jakie kiedykolwiek miałam. Uśmiech nie schodził mi z twarzy! Mimo wpadek językowych, nigdy nikt nie był do mnie niegrzeczny, a i ja starałam się byc pomocna na ile tylko było to możliwe. Wink

Zresztą, wszyscy tacy byli. Jaki przeżyłam szok, kiedy poszłam do Tesco w Polsce! Nie mogłam się nadziwić, że nie można o nic zapytać (samoobsługa przecież jest), że ekspedientki patrzą z nienawiścią i fukają nawet na siebie nawzajem. Moja mama nie mogła zrozumieć o co mi chodzi. Dla niej wszystko było 'normalne".

gosiaczek700 · Wysłany: 14.04.2008, 20:49 Temat postu:

hmmmmmmmmm.....................prawdopodobnie macie rację,ja nigdy nie byłam dalej jak na kolonii w dawnym DDR,mnie się wydaje,że jest znacznie lepiej niż kiedyś,ale nie mam porównania z innymi krajami,w których nie gościł komunizm.
A z drugiej strony trudno się dziwić tym ekspedientkom,które pracują w Polsce za tak niskie wynagrodzenie,że nie są nawet w stanie rachunków bierzących opłacić pomijając już bierzące zakupy żywnościowe Sad

albinotaur · Wysłany: 21.04.2008, 10:19 Temat postu:

Ja nie wyjechałem za granicę, ponieważ nie mam ku temu powodów. Dobrze sie tu czuję, co nie znaczy wcale ze nie mogło by być lepiej. Owszem pewnie to wszystko dzięki temu, ze mam dobrze płatna pracę w stabilnej firmie, która rozwija sie bardzo prężnie. Co do poczucia tęskonoty za rodzina i przyjaciółmi, które ponoć wyrabia sie naobczyźnie, to raczej mnie by to nie groziło - po prostu zdązyłem nawyknąc do tego, że najblizszej rodziny nie ma przy mnie praktycznie od czasów internatu w Sobieszowie (fajne czasy!). Potem zaraz po maturze i wakacjach wyjechalismy z moją obecna żona na studia do Torunia i tak juz zostało. Obecnie od dwóch miesięcy mieszkamy w nowowybudowanym domu pod Toruniem i jest nam "prawie niezwykle dobrze" - brzmi dziwnie, ale jest tak bo zawsze jest coś co trzeba jeszcze dokończyć i jak by nie udawać to zawsze wchodzi w oko i kole;)
Jeśli wspomniałyście panie ekspedientki w Tesco, to mam podobne doswiadczenia - bure i ponure, jak by im jeszcze za to dodatkowo płacili! Co do niskiego wynagradzania ekspedientek to myśle, że nie jest to powód dla którego są one niemiłe. To raczej kwestia kultury. Nawet największe pieniądze nie zrobia z chama dżentelmena (vide A. Lepper).
pozdrawiam
Albin

Haron · Wysłany: 10.07.2011, 11:03 Temat postu:

Prawda. Ja mam podobne odczucia. Internat nauczył większość z nas czucia się wszędzie dobrze i nigdy nie pałałem straszliwą tęsknotą lub patriotyzmem lokalnym za jakimś konkretnym miejscem. Mam za sobą przygody z pracą za "zagranicą" (Niemcy, Belgia), ale też i od Wrocławia, przez stolicę, po krótki epizod w Puławach. Jednak najniemilej wspominam Warszawę i te dwa lata chciałbym odzyskać. Pieniądz dobry, ale współpraca, ludzie, to miasto... Strasznie męczące i chyba nie dla mnie. Dlatego podziwiam Barta, że zdecydował się na wyjazdowe. Ale wiadomo, nie zawsze nasze odczucia są takie same. Trafiamy na innych ludzi i inne okoliczności przyrody (niepowtarzalnej). Będąc w wieku mobilnym stać nas na to, by trzasnąć drzwiami i otworzyć nowe. Kurcza, ale wpadłem w patetyczny nastrój Smile

Chyba zaraz napiszę pod wpływem chwili jakieś orędzie...